Abdülhamid II

Abdulhamid II (przez ormiańskich propagandzistów nazywany czerwonym bądź krwawym sułtanem) - ostatni absolutny władca Imperium Osmańskiego obalony w wyniku spisku światowego lewactwa i żydokomuny. Pobożny i prawy muzułmanin, wspierający uciśnione grupy społeczne w innych krajach takich jak Wielką Brytania, Chiny czy Holandia.

Młodość

Abdulhamid większość dzieciństwa i wieku nastoletniego spędził w zamknięciu w pałacu, tak jak większość swoich poprzedników, gdyż jak wiemy, jedynie izolacja od świata zewnętrznego może nauczyć rzetelnej oceny rzeczywistości. Następnie zajął się biznesem, gdzie odniósł całkiem spore sukcesy oraz nauczył się, że Żydzi są źli, ale syjoniści są gorsi. Przyszły sułtan odbył także podróż po Europie razem ze swoim wujkiem, także przyszłym sułtanem. Podczas tejże nauczył się, że pociągi są fajne, a Europejczycy się nie myją.

Lata mijały, zmieniali się sułtani. Mahmud II umarł jak na muzułmanina przystało na marskość wątroby. Abdulaziz, wuj, z którym wcześniej jeździł po Europie, został odsunięty od władzy przez spisek brytyjsko-rosyjski. Murad V, starszy brat Abdulhamida zaś gdy dowiedział się, że ma zostać sułtanem zadłużonego po uszy państwa będącego w przededniu wojny z Rosją, rzygał przez trzy dni, a po ośmiu zrzekł się władzy z powodu słabego zdrowia psychicznego. Tym samym droga do władzy dla Abdulhamida otworzyła się sama.

Rządy

Abdulhamid objął rządy w trakcie wojny, której właściwie nie dało się wygrać. Zdołał jednak zatrzymać wojska rosyjskie w Bułgarii, dzięki brytyjskiemu wsparciu, które uzyskał obiecawszy